Pedagogika opiekuńczo-wychowawcza i pedagogika rodziny

jest przygotowany do prowadzenia działalności opiekuńczo-wychowawczej i pracy z rodziną. Dysponuje podstawową wiedzą ogólnopedagogiczną, historyczno-filozoficzną, socjologiczną i psychologiczną, niezbędną do zrozumienia społeczno-kulturowego kontekstu kształcenia, pracy opiekuńczo-wychowawczej i pracy z rodziną. Ma umiejętności komunikacji społecznej, posługiwania się warsztatem diagnostycznym, wzbogacania oraz doskonalenia swojej wiedzy i kompetencji w zakresie praktycznego działania oraz tworzenia własnego warsztatu metodycznego. Studia są podstawą do zdobycia rzetelnego przygotowania zawodowego, rozwinięcia umiejętności refleksyjnego spojrzenia na własną rolę zawodową oraz pogłębionego rozumienia rzeczywistości społecznej. Absolwent to osoba kreatywna, wrażliwa na problemy społeczne, kompetentna, zdolna do podejmowania i rozwiązywania trudnych problemów jednostkowych i zbiorowych, ciągle doskonaląca siebie i techniki swojej pracy, ale jednocześnie gruntownie wykształcona, to jest posiadająca szeroką wiedzę pedagogiczną, psychologiczną, społeczną i specjalistyczną.

Absolwent ww. specjalności zna i posługuje się w praktyce podstawowymi pojęciami z zakresu pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej i pedagogiki rodziny, wspomagając się elementami słownictwa specjalistycznego z zakresu prawa karnego, rodzinnego i opiekuńczego. Zna metody pracy opiekuńczo-wychowawczej i wykorzystuje je w systemie planowania pracy z dzieckiem i rodziną zagrożoną i pozostającą w kryzysie, zna istotę procesów zachodzących w systemie rodzinnym. Posiada istotne w pracy pedagoga opiekuńczego umiejętności i wiedzę z zakresu poradnictwa rodzinnego, pomocy rodzinie świadczonej w środowisku lokalnym, terapii pedagogicznej z elementami socjo- i psychoterapii oraz mediacji rodzinnych. Jest wyposażony w umiejętności praktycznego i kreatywnego komunikowania się w pracy z nieletnimi członkami rodziny oraz ma świadomość i jest gotowy podejmować działania profilaktyczne, przeciwdziałające zagrożeniom zdrowotnym dzieci i młodzieży w praktyce. Zna różnorodne potrzeby podopiecznych, posiada umiejętność ich praktycznego diagnozowania w obszarze działań psychopedagogicznych oraz umiejętność planowania i metodycznego realizowania działań opiekuńczo-wychowawczych. Dzięki teoretycznej znajomości form i metod pracy opiekuńczo-wychowawczej, popartej wiedzą praktyczną zdobytą w toku praktyk studenckich w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, absolwent ww. specjalności jest przygotowany do podjęcia przyszłych działań zawodowych oraz może twórczo organizować zajęcia praktyczne w placówkach opiekuńczych różnego typu. Nabyte umiejętności pozwalają mu podejmować pracę w placówkach socjalizacyjnych (w domach dziecka, świetlicach środowiskowych), ośrodkach pomocy społecznej i pedagogicznej, ośrodkach wsparcia i pomocy dziecku w rodzinie, internatach, bursach, ośrodkach interwencji kryzysowej, placówkach opiekuńczych, specjalistycznych poradniach pedagogicznych, powiatowych i miejskich centrach pomocy rodzinie, hospicjach, fundacjach i stowarzyszenia działających na rzecz pomocy potrzebującym, ponadto w: schroniskach, domach opieki i hostelach, domach samopomocy, instytucjach oświatowych i animacji kulturalnej, jednostkach związanych z szeroko rozumianą profilaktyką społeczną.

Absolwent specjalności – dzięki kształtowaniu w trakcie studiów kompetencji społecznych – ma silne poczucie własnej wartości oraz świadomość swoich możliwości i umiejętności; posiada znajomość swoich silnych i słabych stron; kieruje się uczciwością w pracy zawodowej oraz bierze odpowiedzialność za swoje działania; posiada umiejętność adaptacji nowatorskich pomysłów oraz elastyczność w dostosowaniu się do zmian; potrafi utożsamiać swoje cele z celami organizacji; jest gotowy do wykorzystywania szans oraz wytrwały w osiąganiu wytyczonego celu; potrafi wyczuwać i aktywne zainteresować się uczuciami  i punktami widzenia innych osób; zna metody skutecznego przekonywania; posiada umiejętność słuchania i porozumiewania się – werbalnego i niewerbalnego; potrafi inspirować jednostki i grupy lub kierować nimi; inicjuje i/lub kieruje zmianami w  organizacji; potrafi  synergicznie współpracować  z  innymi w celu  osiągania  wspólnych celów.

Jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia w zakresie pedagogiki i innych dyscyplin humanistyki i nauk społecznych; może również kontynuować własną edukację na studiach podyplomowych.